محرم

 

یک متن ادبی در مورد واقعی کربلا

محرم تو را به یاد چه می اندازد؟ عاشورا، کربلا، تشنگی حسین (ع)، دسته ها، سینه زنی،

تکیه، حسینیه، غذای نذری و... با آمدن محرم یاد حماسه ی حسین (ع) و یارانش

جلوه گر می شود. حماسه ای که اسلام را تقویت کرد آن امام بزرگوار در برابر ظلم و ستم

ایستاد تا به ما بگوید مرگ از زندگی ننگین بهتر است و زندگی به هر قیمتی زیبا نیست.

زندگی وقتی زیباست که عزت و کرامت انسان حفظ شود. خون حسین (ع) چون رود در

بستر تاریخ و زمانه جاری است تا همه بدانند حق و حقیقت همیشه پیرو است. کسانی

که پیرو امام حسین (ع) هستند، نباید در برابر ظالمان سر تعظیم و تسلیم فرود بیاورند،

حتی اگر همه ی دنیا به روی آنها صف کشیده باشند. محرم ماهی است که همه چیز ما را

به یاد حسین (ع) می اندازد. محرم ماهی است که در آن حسین و ۷۲ تن از یارانش در

سرزمینی به نام کربلا و در دهمین روز این ماه که به عاشورا معروف بود،به وسیله ی سپاه

یزید، پسر معاویه محاصره شدند. امام با پرسش معروف خود:(هل ناصر من ینصرنی) یعنی

(آیا کسی هست که مرا یاری کند؟) از دوست و دشمن خواست تا یاری اش دهند. گروهی

کوچک در صحرای گرم و سوزان در مقابل سپاه عظیم ایستادند، آنها مظلومانه ترین و

حماسی ترین مرگ را پذیرفتند و با دفاع از امام و عقیده ی خود به تمام انسان ها در تاریخ

درس آزادگی دادند، دشمن در آن روز با تمام بی رحمی و قساوت، در برابر پاک ترین انسان

روی زمین ایستادند و آن چنان بی رحمی و قساوتی از خود نشان دادند که تاریخ مثل و

مانندی برایش سراغ ندارد. همه ی این اتفاقات هولناک در ۱۳۶۴ سال پیش از این روی داد

و سال هاست که مسلمانان این روز و ماه را؛ بزرگ و عظیم و با شکوه بر پا می داریم. به

سوگ می نشینیم، لباس سیاه به تن می کنیم به عذاداران حسین غذا می دهیم، نذر

می کنیم، سینه می زنیم و رمز ماندگاری این ماه و این روز هم همین کارهایی است که

انجام داده اند و ما انجام می دهیم